| Artikelnummer: | 10.05.018 |
Een trekschuit is een historisch type Nederlands schip dat voornamelijk werd gebruikt voor het vervoer van passagiers en goederen over rivieren en kanalen, vaak op relatief korte afstanden. Wat de trekschuit bijzonder maakt, is dat deze niet door zeilen of roeispanen werd voortbewogen, maar door een trekvaart—dat wil zeggen, de schuit werd langs het water getrokken door mensen of paarden die langs de oever liepen.
Type: Platbodem, vaak een smalle, langwerpige romp.
Lengte: Tussen de 15 en 25 meter, afhankelijk van het specifieke ontwerp.
Breedte: Meestal relatief smal, wat het schip geschikt maakte voor het trekken langs kanalen en smalle rivieren.
Diepgang: Ongeveer 0,6 tot 1 meter, wat het geschikt maakt voor ondiep water.
Trekken: Trekkers gebruikten vaak een touw dat was bevestigd aan de schuit, waarbij paarden, mensen of soms zelfs ossen langs de oever liepen om de schuit voort te trekken.
Zeilen of Roeispanen: De meeste trekschuiten hadden geen zeilen of roeispanen, omdat ze meestal door de trekking over land bewogen werden.
De trekschuit werd veel gebruikt van de 17e tot het begin van de 19e eeuw, vooral op kanalen in Nederland, maar ook in België en andere Europese landen. Ze waren van groot belang voor het vervoer van goederen, zoals zout, turf, graan en andere handelswaar, en speelden een belangrijke rol in het dagelijks leven van mensen die zich over het water moesten verplaatsen.
De trekschuit werd vaak ingezet op grote kanalen zoals het Noordhollands Kanaal, het Utrechtse Vechtkanaal, en het Zuid-Willemsvaartkanaal, en ook op kleinere waterwegen. De schuiten waren vaak uitgerust met banken voor passagiers, en de reis was over het algemeen een rustige manier van vervoer, hoewel de snelheid meestal niet hoog was.
Trekpaarden of mensen: De schuit werd voortgetrokken door mensen of door een paard dat langs de oever liep. Het touw was vaak tientallen meters lang en was bevestigd aan de schuit.
Hindernissen: Vaak moesten de trekkers het touw loskoppelen om obstakels zoals bruggen of sluizen te passeren, en het proces van het trekken was fysiek zwaar werk.
Met de opkomst van de stoomschepen en later de dieselmotoren in de 19e eeuw, werd de trekschuit vervangen door snellere en efficiëntere vormen van transport. Het gebruik van trekschuiten nam af, maar de schepen blijven een belangrijk onderdeel van de geschiedenis van de Nederlandse binnenvaart.
Tegenwoordig worden replica’s van trekschuiten soms nog gebruikt voor recreatieve tochten of als onderdeel van erfgoedprojecten. In sommige steden en regio's worden de kanalen nog steeds onderhouden en is er soms de mogelijkheid om een rit in een historische trekschuit te maken.
Als je geïnteresseerd bent in de restauratie van een trekschuit, of als je meer wilt weten over de specifieke geschiedenis van dit type schip, laat het me dan weten!
Specificaties :
|
Tekeningnummer |
10.05.018 |
|
Omschrijving |
trekschuit |
|
Kwaliteit |
zijaanzicht; spantenplan; waterlijnen |
|
Schaal |
1 : 30 |
|
Aantal bladen A00 |
0 |
|
Aantal bladen A0 |
0 |
|
Aantal bladen A1 |
0 |
|
Aantal bladen A2 |
1 |
|
Aantal bladen A3 |
0 |
|
Aantal bladen A4 |
0 |
|
Totaal aantal bladen tekening |
1 |
|
Aantal bladen A4 tekst |
0 |
|
Gewicht in gram |
45 |
|
Bijzonderheden |
l.o.a. 46 cm |